ΠΑΡΑΚΛΗΤΙΚΟΣ ΚΑΝΩΝ ΕΙΣ ΤΟΝ ΑΓΙΟΝ ΟΣΙΟΜΑΡΤΥΡΑ ΝΙΚΟΛΑΟΝ ΤΟΝ ΝΕΟΝ ΤΟΝ ΕΝ ΒΟΥΝΑΙΝΗΣ
Ποίημα (+) Γερασίμου Μοναχοῦ Μικραγιαννανίτου.
Ὁ Ἱερεύς· Εὐλογητός ὁ Θεός…
Ὁ ἀναγνώστης· Ἀμήν.
Ψαλμός ρμβ΄ (142).
Κύριε, εἰσάκουσον τῆς προσευχῆς μου, ἐνώτισαι τήν δέησίν μου ἐν τῇ ἀληθείᾳ σου, εἰσάκουσόν μου ἐν τῇ δικαιοσύνῃ σου. Καί μή εἰσέλθῃς εἰς κρίσιν μετά τοῦ δούλου σου, ὅτι οὐ δικαιωθήσεται ἐνώπιόν σου πᾶς ζῶν. Ὅτι κατεδίωξεν ὁ ἐχθρός τήν ψυχήν μου· ἐταπείνωσεν εἰς γῆν τήν ζωήν μου. Ἐκάθισέ με ἐν σκοτεινοῖς ὡς νεκρούς αἰῶνος, και ἠκηδίασεν ἐπ’ ἐμέ τό πνεῦμά μου, ἐν ἐμοί ἐταράχθη ἡ καρδία μου. Ἐμνήσθην ἡμερῶν ἀρχαίων, ἐμελέτησα ἐν πᾶσι τοῖς ἔργοις σου, ἐν ποιήμασι τῶν χειρῶν σου ἐμελέτων. Διεπέτασα πρός σέ τάς χεῖράς μου· ἡ ψυχή μου ὡς γῆ ἄνυδρός σοι. Ταχύ εἰσάκουσόν μου, Κύριε, ἐξέλιπε τό πνεῦμά μου. Μή ἀποστρέψῃς τό πρόσωπόν σου ἀπ’ ἐμοῦ, και ὁμοιωθήσομαι τοῖς καταβαίνουσιν εἰς λάκκον. Ἀκουστόν ποίησόν μοι τό πρωΐ τό ἔλεός σου, ὅτι ἐπί σοί ἤλπισα. Γνώρισόν μοι, Κύριε, ὁδόν, ἐν ᾗ πορεύσομαι, ὅτι πρός σέ ἦρα τήν ψυχήν μου. Ἐξελοῦ με ἐκ τῶν ἐχθρῶν μου, Κύριε, πρός σέ κατέφυγον· δίδαξόν με τοῦ ποιεῖν τό θέλημά σου, ὅτι σύ εἶ ὁ Θεός μου. Τό πνεῦμά σου τό ἀγαθόν ὁδηγήσει με ἐν γῇ εὐθείᾳ· ἕνεκεν τοῦ ὀνόματός σου, Κύριε, ζήσεις με. Ἐν τῇ δικαιοσύνῃ σου ἐξάξεις ἐκ θλίψεως τήν ψυχήν μου, καί ἐν τῷ ἐλέει σου ἐξολοθρεύσεις τούς ἐχθρούς μου. Καί ἀπολεῖς πάντας τούς θλίβοντας τήν ψυχήν μου, ὅτι ἐγώ δοῦλός σού εἰμι.
Ἦχος δ΄.
Θεός Κύριος, καί ἐπέφανεν ἡμῖν, εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος ἐν ὀνόματι Κυρίου.
Στίχ.Ἐξομολογεῖσθε τῷ Κυρίῳ, καί ἐπικαλεῖσθε τό ὄνομα τό ἅγιον αὐτοῦ.
Θεός Κύριος, καί ἐπέφανεν ἡμῖν…
Στίχ. Πάντα τά ἔθνη ἐκύκλωσάν με, καί τῷ ὀνόματι Κυρίου ἠμυνάμην αὐτούς.
Θεός Κύριος, καί ἐπέφανεν ἡμῖν…
Στίχ. Παρά Κυρίου ἐγένετο αὕτη, καί ἔστι θαυμαστή ἐν ὀφθαλμοῖς ἡμῶν.
Θεός Κύριος, καί ἐπέφανεν ἡμῖν..
Ἦχος δ΄. Ὁ ὑψωθείς ἐν τῷ Σταυρῷ.
Ασκητικῶς εὐαρεστήσας Κυρίῳ, ἀθλητικῶς τόν σόν ἐτέλεσας βίον, Ὁσιομάρτυς Ἅγιε Νικόλαε. Ὅθεν τούς προσπίπτοντας, τῷ Σεπτῷ Σου Λειψάνῳ, και ἐξαιτουμένους σου, τήν θερμήν προστασίαν, πάσης ἀνάγκης λύτρωσαι σοφέ, και νοσημάτων, παντοίων καί θλίψεων.
Δόξα. τό αυτό. Καί νῦν. Θεοτοκίον.
0ὐ σιωπήσομεν ποτέ Θεοτόκε, τάς δυναστείας σου λαλεῖν οἱ ἀνάξιοι εἰμή γάρ σύ προΐστασο πρεσβεύουσα, τίς ἡμᾶς ἐρύσσατο, ἐκ τοσούτων κινδύνων; τίς δέ διεφύλαξεν, ἕως νῦν ἐλευθέρους οὐκ ἀποστῶμεν Δέσποινα ἐκ σοῦ, σούς γάρ δούλους σώζεις ἀεί, ἐκ παντοίων δεινῶν.
Ψαλμός Ν΄ (50).
Ελέησόν με ὁ Θεός κατά τό μέγα ἔλεός σου, καί κατά τό πλῆθος τῶν οἰκτιρμῶν σου, ἐξάλειψον τό ἀνόμημά μου. Ἐπί πλεῖον πλῦνόν με ἀπό τῆς ἀνομίας μου, καί ἀπό τῆς ἁμαρτίας μου καθάρισόν με. Ὅτι τήν ἀνομίαν μου ἐγώ γινώσκω, καί ἡ ἁμαρτία μου ἐνώπιόν μού ἐστι διά παντός. Σοί μόνῳ ἥμαρτον, καί τό πονηρόν ἐνώπιόν σου ἐποίησα· ὅπως ἄν δικαιωθῇς ἐν τοῖς λόγοις σου, καί νικήσῃς ἐν τῷ κρίνεσθαί σε. Ἰδού γάρ ἐν ἀνομίαις συνελήφθην, καί ἐν ἁμαρτίαις ἐκίσσησέ με ἡ μήτηρ μου. Ἰδού γάρ ἀλήθειαν ἠγάπησας· τά ἄδηλα καί τά κρύφια τῆς σοφίας σου ἐδήλωσάς μοι. Ῥαντιεῖς με ὑσσώπῳ, καί καθαρισθήσομαι· πλυνεῖς με, καί ὑπέρ χιόνα λευκανθήσομαι. Ἀκουτιεῖς μοι ἀγαλλίασιν και εὐφροσύνην, ἀγαλλιάσονται ὀστέα τεταπεινωμένα. Ἀπόστρεψον τό πρόσωπόν σου ἀπό τῶν ἁμαρτιῶν μου, καί πάσας τάς ἀνομίας μου ἐξάλειψον. Καρδίαν καθαράν κτίσον ἐν ἐμοί, ὁ Θεός, και πνεῦμα εὐθές ἐγκαίνισον ἐν τοῖς ἐγκάτοις μου. Μή ἀπορρίψῃς με ἀπό τοῦ προσώπου σου, καί τό Πνεῦμα σου τό ἅγιον μή ἀντανέλῃς ἀπ’ ἐμοῦ. Ἀπόδος μοι τήν ἀγαλλίασιν τοῦ σωτηρίου σου, καί πνεύματι ἡγεμονικῷ στήριξόν με.Διδάξω ἀνόμους τάς ὁδούς σου, καί ἀσεβεῖς ἐπί σέ ἐπιστρέψουσι. Ῥῦσαί με ἐξ αἱμάτων ὁ Θεός, ὁ Θεός τῆς σωτηρίας μου· ἀγαλλιάσεται ἡ γλῶσσά μου τήν δικαιοσύνην σου. Κύριε, τά χείλη μου ἀνοίξεις, καί τό στόμα μου ἀναγγελεῖ τήν αἴνεσίν σου. Ὅτι, εἰ ἠθέλησας θυσίαν, ἔδωκα ἄν· ὁλοκαυτώματα οὐκ εὐδοκήσεις. Θυσία τῷ Θεῷ πνεῦμα συντετριμμένον· καρδίαν συντετριμμένην καί τεταπεινωμένην, ὁ Θεός, οὐκ ἐξουδενώσει. Ἀγάθυνον, Κύριε, ἐν τῇ εὐδοκίᾳ σου τήν Σιών καί οἰκοδομηθήτω τά τείχη Ἱερουσαλήμ. Τότε εὐδοκήσεις θυσίαν δικαιοσύνης, ἀναφοράν καί ὁλοκαυτώματα. Τότε ἀνοίσουσιν ἐπί τό θυσιαστήριόν σου μόσχους.
Ὁ κανών οὗ ἡ ἀκροστιχίς.
«Νίκην ἡμῖν Νικόλαε δίδου. Γερασίμου».
ᾨδή α΄ . Ἦχος πλ. δ΄ . Ὑγράν διοδεύσας.
Νικήσας δολίου τάς μηχανάς, Νικόλαε μάκαρ, ἐκνικῆσαι τάς χαλεπάς αὐτοῦ καθ’ ἡμῶν ἐπινοήσεις, ταῖς σαῖς πρεσβείαις ἡμᾶς ἐνδυνάμωσον.
Ιάματα βλύζει ποταμηδόν, ἡ θεία σου Θήκη, ἐνεργείᾳ τῇ θεϊκῇ, καί νέμει παθῶν τήν θεραπείαν, τοῖς πρός αὐτήν προσιοῦσι Νικόλαε.
Καθάρας τό σῶμα καί τήν ψυχήν, παθῶν ἀκαθάρτων, τῇ τοῦ Πνεύματος δωρεᾶ, χαράν καί εἰρήνην καί ὑγείαν, δίδου ἡμῖν Ἀθλοφόρε Νικόλαε.
Θεοτοκίον.
Η τέξασα Λόγον τόν τοῦ Θεοῦ, ἀπερινοήτως,τῇ οὐσίᾳ τῇ καθ’ ἡμᾶς ἐκ πάσης ὑλώδους προσπαθείας, Θεογεννῆτορ ἡμᾶς ἐλευθέρωσον.
ᾨδή γ΄. Οὐρανίας ἁψίδος.
Νοσημάτων παντοίων, ρύμην δεινήν Ἅγιε,παύεις τῶν πιστῶς προσιόντων, τῇ προστασίᾳ σου, ἐξ ὦν με λύτρωσαι, Ὁσιομάρτυς Κυρίου, καί πταισμάτων αἴτει μοι, θεόθεν ἄφεσιν.
Η ἁγία σου Θήκη, ἁγιασμόν βλύζουσα, πάντας ἁγιάζει Ἁγίου, Πνεύματος χάριτι, ᾗ καταφεύγοντες, χαρᾶς πληρούμεθα θείας, καί δεινῶν ρυόμεθα, πόνων Νικόλαε.
Μέγας ὤφθης προστάτης, καί ἀρωγός ἕτοιμος, τῶν εἰλικρινῶς προσιόντων, τῇ ἀντιλήψει σου, διό βοῶμεν σοι· Μεγάλων θλίψεων ρύου, Ἅγιε Νικόλαε, ἡμᾶς ἑκάστοτε.
Θεοτοκίον.
Ιησοῦ τόν Σωτῆρα, καί Ποιητήν τέξασα, πλούτῳ εὐσπλαγχνίας λαβόντα, ἐκ σοῦ τόν ἄνθρωπον,Κόρη Πανάμωμε, αὐτόν δυσώπει σωθῆναι, τους ὡς Θεοτόκον σε, πίστει δοξάζοντας.
Διάσωσον Ὁσιομάρτυς Νικόλαε πάσης βλάβης, τούς ἐν πίστει τῇ προστασίᾳ σου σπεύδοντας, ὡς δεδεγμένος θεόθεν πλουσίαν χάριν.
Ἐπίβλεψον ἐν εὐμενείᾳ…
Αἴτησις καί τό Κάθισμα.
Ἦχος β΄ . Πρεσβεία θερμή.
Ασκήσας καλῶς, ἐν τοῖς Βουνένοις Ἅγιε, ἐχθρόν δυσμενῆ, ἀθλητικῶς κατέβαλες, οὗ τῆς κακίας λύτρωσαι, τούς προστρέχοντας πόθῳ τῇ σκέπῃ σου, καί ἐν εἰρήνῃ κυβέρνησον ἡμᾶς, τῷ θείῳ θελήματι Νικόλαε.
ᾨδή δ΄. Εἰσακήκοα Κύριε.
Νεκρωθέντας τοῖς πάθεσι, τῇ ζωοποιῷ πρεσβείᾳ σου ἔγειρον, τούς προστρέχοντας Νικόλαε, τῇσῇ ἐκ Θεοῦ πλουσίᾳ χάριτι.
Νοῦν ἀλάστορα ᾔσχυνας, τοῖς ἀθλητικοῖς σου σκάμμασιν Ἅγιε, διά τοῦτο δυσωποῦμέν σε, ἐκ φθορᾶς τόν νοῦν ἡμῶν ἀνύψωσον.
Ιατρεῖον ἀδάπανον, τό σεπτόν σου Λείψανον ἔχοντες Ἅγιε, πάσης νόσου καί κακώσεως, τάχος ἐκλυτρούμεθα Νικόλαε.
Θεοτοκίον.
Καθαρᾶς πολιτείας με, νῦν ἐπιλαβέσθαι Κόρη ἀξίωσον, ὡς ἄν πάσης καθαρότητος, τούς καρπούς προσάξω τῷ Θεῷ ἡμῶν.
ᾨδή ε΄. Φώτισον ἡμᾶς.
Ομβρησον ἡμῖν, ταῖς πρεσβείαις σου Νικόλαε, οἰκτιρμῶν τῶν θεϊκῶν τόν γλυκασμόν, τοῖς παθῶν ἐν τῇ πικρίᾳ δεινῶς στένουσι.
Λέοντα δεινόν, τόν ἀόρατον Νικόλαε, ὠρυόμενον ἀπαύστως καθ’ ἡμῶν, κατασύντριψον τῇ ράβδῳ τῆς σῆς χάριτος.
Αστρον φαεινόν, ἐξ Ἑῴας ὡς ἀνέτειλας, πρίν τά Βούναινα ἐλάμπρυνας σοφέ, νῦν τάς Θήβας ἁγιάζεις τῷ Λειψάνῳ σου.
Θεοτοκίον.
Εχουσα Ἁγνή, συμπαθείας πλοῦτον ἄπειρον, κατοικτείρησον ἡμᾶς καί συνοχῆς, συμπτωμάτων θλιβερῶν τάχος ἀπάλλαξον.
ᾨδή στ΄ . Τήν δέησιν.
Δυνάμει τῇ θεϊκῇ ἀριστεύσας, δι’ ἀθλήσεως ἐν ὄρει Βουναίνων, ὡς βοηθός τοῖς ἐν Θήβαις ἐπέστης διά τοῦ θείου Λειψάνου σου Ἅγιε, ὁ ὡς θησαύρισμα σεπτόν, Ἐνορία σου ταύτη κατέχουσα.
Ιλέῳ,ἴδε ἐν ὄμματι Μάρτυς, τούς ἑστώτας τῷ Σεπτῷ Σου Λειψάνῳ καί δίδου τούτοις ψυχῶν καί σωμάτων, Ὁσιομάρτυς Νικόλαε ἴασιν, ὡς εἰληφώς παρά Θεοῦ, τῶν θαυμάτων τήν θείαν ἐνέργειαν.
Δαιμόνων, ἀποδιώκων τήν ρύμην, ἀσθενείας χαλεπάς ἰατρεύεις, καί τόν λεπρόν ἐκ τῆς λώβης καθαίρεις, καί τήν ὑγείαν παρέχεις τοῖς χρῄζουσι, Νικόλαε θαυματουργέ, τῶν ἐν Θήβαις πιστῶν αγαλλίαμα.
Θεοτοκίον.
Ολόφωτε, τοῦ Δεσπότου καθέδρα, χρυσοστόλιστε παστάς θείας δόξης, Παρθενομῆτορ Ἁγνή Θεοτόκε, τήν σκοτισθεῖσαν ψυχήν μου τοῖς πάθεσι, ἐκκάθαρον καί φωταυγές, τοῦ Υἱοῦ σου ἀνάδειξον σκήνωμα.
Διάσωσον Ὁσιομάρτυς Νικόλαε πάσης βλάβης,τούς ἐν πίστει τῇ προστασίᾳ σου σπεύδοντας, ὡς δεδεγμένος θεόθεν πλουσίαν χάριν.
Ἄχραντε ἡ διά λόγου τόν Λόγον…
Αἴτησις καί τό Κοντάκιον.
Ἦχος β΄. Τοῖς τῶν αἱμάτων σου.
Εκ τῆς Ἑῴας ἐκλάμψας Νικόλαε, καταπυρσεύεις ἡμᾶς θείαις χάρισι, διό ὡς σεπτόν ἱλαστήριον, τό Σόν Ὑπέρτιμον Λείψανον ἔχοντες, λαμβάνομεν χάριν καί ἔλεος.
Προκείμενον.
Δικαίος ὡς φοίνιξ ἀνθήσει καί ὡσεί κέρδος ἡ ἐν τῷ Λιβάνῳ πληθυνθήσεται.
Στίχ. Θαυμαστός ὁ Θεός ἐν τοῖς Ἁγίοις αὐτοῦ.
Εὐαγγέλιον ἐκ τοῦ κατά Λουκᾶν.
Εἶπεν ὁ Κύριος τοῖς ἑαυτοῦ Μαθηταῖς. Προσέχετε δέ ἀπό τῶν ἀνθρώπων παραδώσουσι γάρ ὑμᾶς εἰς συνέδρια, καί ἐν συναγωγαῖς αὐτῶν μαστιγώσουσιν ὑμᾶς. Καί ἐπί ἡγεμόνας δέ καί βασιλεῖς ἀχθήσεσθε ἕνεκεν ἐμοῦ, εἰς μαρτύρων αὐτοῖς καί τοῖς ἔθνεσιν. Ὅταν δέ παραδιδῶσιν ὑμᾶς, μή μεριμνήσητε πῶς ἤ τί λαλήσετε δοθήσεται γάρ ὑμίν ἐν ἐκείνη τή ὥρα τί λαλήσητε οὐ γάρ ὑμεῖς ἔστε οἱ λαλοῦντες, ἀλλά τό Πνεῦμα τοῦ Πατρός ὑμῶν, τό λαλοῦν ἐν ὑμίν. Παραδώσει δέ ἀδελφός ἀδελφόν εἰς θάνατον, καί πατήρ τέκνον καί ἐπαναστήσονται τέκνα ἐπί γονεῖς, καί θανατώσουσιν αὐτούς. Καί ἔσεσθε μισούμενοι ὑπό πάντων διά τό ὄνομά μου ὁ δέ ὑπομείνας εἰς τέλος, οὗτος σωθήσεται.
Δόξα.
Ταῖς τοῦ Ἀθλοφόρου πρεσβείαις, Ἐλεῆμον, ἔξλειψον τά πλήθη τῶν ἐμῶν ἐγκλημάτων.
Καί νῦν.
Ταῖς τῆς Θεοτόκου πρεσβείαις, Ἐλεῆμον, ἑξάλειψον τά πλήθη τῶν ἐμῶν ἐγκλημάτων.
Προσόμοιον. Ἦχος πλ. β΄ . Ὅλην ἀποθέμενοι.
Στίχ. Ἐλεῆμον, ἐλέησον μέ ὁ Θεός κατά τό μέγα ἔλεός σου, καί κατά τό πλῆθος τῶν οἰκτιρμῶν σου ἑξάλειψον τό ἀνόμημά μου.
Νίκην ἦρας ἔνθεον, κατά παθῶν καί δαιμόνων, Ἅγιε Νικόλαε, πόνοις τῆς ἀσκήσεως και ἀθλήσεως, καί διπλοῦν εἴληφας, στέφανον ἀξίως,διά τοῦτο ἐκβοῶμέν σοι·Ἡμᾶς ἐνίσχυσον, πάσας ἐκνικῆσαι τοῦ δράκοντος, ἐπιβουλάς μακάριε, ρῶσιν καί ὑγείαν καί ἴασιν, ἅπασι παρέχων,καί ἄφεσιν πταισμάτων ἐκ Θεοῦ, Ὁσιομάρτυςτοῖς σπεύδουσι, ταῖς σαῖς ἀντιλήψεσι.
Ὁ Ἱερεύς. Σῶσον ὁ Θεός τόν λαόν σου…
ᾨδή ζ΄. Οἱ ἐκ τῆς Ἰουδαίας.
Υπό σοῦ ἐξ Ἑῴας, ὁ νοσῶν πάλαι ἄρχων καθοδηγούμενος, ἐπέστη ἐν Βουναίνης, εὑρών δε τό σόν σῶμα, ἐξιάθη τῆς μάστιγος, ἴασαι οὖν Ἀθλητά, κἀμέ πικρᾶς ὀδύνης.
Γνοῦς τήν σήν Μάρτυς χάριν, ὁ ρυσθείς ἐκ τοῦ πάθους τῇ ἀντιλήψει σου, ναόν σοι ἀνεγείρει, ναόν οὖν κἀμέ δεῖξον, θεομάκαρ Νικόλαε, τῆς ἐπινοίας Θεοῦ, θερμῇ σου ἐπισκέψει.
Ενεργοῦσα ἀπαύστως, ἡ σκηνοῦσα τῇ Κάρᾳ σου χάρις ἄνωθεν, ἰάματα ποικίλα, τελεῖ ἐν Βυζαντίῳ, καί παρέχει τοῖς χρήζουσι, Νικόλαε θαυμαστέ, τάς θεοσδότους δόσεις.
Θεοτοκίον.
Ρυπουμένην ἀθλίως, τήν καρδίαν μου Κόρη γνώμῃ ἀγνώμονι, ἀπόπλυνον τοῦ ἄγους, καί σύνεσίν μοι δίδου, τοῦ ποιεῖν τά ἐντάλματα, τοῦ σοῦ Υἱοῦ καί Θεοῦ, ἵνα σε μακαρίζω.
ᾨδή η΄ . Τόν Βασιλέα.
Ανδρος ἡ νῆσος, τῇ παναγίᾳ σου Κάρᾳ, ἁγιάζεται Νικόλαε θεόφρον, ὅθεν καί κηρύττει,τά θαύματά σου Μάρτυς.
Σωμάτων δίδου, καί τῶν ψυχῶν θεραπείαν,τοῖς προστρέχουσι τῷ σῷ Σεπτῷ Λειψάνῳ ὅ ἡ θείᾳ χάρις, ἐδόξασε πλουσίως.
Ιδέ ὑψόθεν, τούς ἐν ψυχῇ κατωδύνῳ ἐκζητοῦντάς σου τήν θείαν προστασίαν, καί τάς τούτων πλήρου, Νικόλαε αἰτήσεις.
Θεοτοκίον.
Μῆτερ Κυρίου, Θεοχαρίτωτε Κόρη, τῶν τοῦ ὄφεως ἐκτόπων νοημάτων, ρῦσαι τήν ψυχήν μου, καί σῶσόν με Παρθένε.
ᾨδή θ΄ . Κυρίως Θεοτόκου.
Ο Μάρτυς ἐν Ὁσίοις, Νικόλαε μάκαρ, δυσχερειῶν τῶν τοῦ βίου ἀπάλλαξον, τούς τήν σεπτήν σου πρεσβείαν αἰτοῦντας Ἅγιε.
Υσσώπῳ μετανοίας, Νικόλαε μάκαρ, τήν ρυπωθείσαν καρδίαν μου κάθαρον, καί πρός ὁδόν τήν εὐθεῖαν ἀεί ὁδήγει με.
Υπέρ τῶν σέ ὑμνούντων πάντοτε δυσώπει, τόν ἐλεήμονα Κύριον Ἅγιε, πᾶσι διδόναι ἀπαύστως τό θεῖον ἔλεος.
Θεοτοκίον.
Υπέραγνε Μαρία, Κεχαριτωμένη, χαρίτωσόν μου καί νοῦν καί διάνοιαν, τοῖς μητρικοῖς οἰκτιρμοῖς σου ἵνα δοξάζω σε.
Καί εὐθύς τό
Ἄξιον ἔστιν ὡς ἀληθῶς μακαρίζειν σέ τήν Θεοτόκον, τήν ἀειμακάριστον καί παναμώμητον καί μητέρα τοῦ Θεοῦ ἠμῶν. Τήν τιμιωτέραν τῶν Χερουβείμ καί ἐνδοξοτέραν ἀσυγκρίτως τῶν Σεραφείμ, τήν ἀδιαφθόρως Θεόν Λόγον τεκοῦσαν τήν ὄντως Θεοτόκον σέ μεγαλύνομεν.
Χαίροις τῆς Ἑῴας θεῖος βλαστός, ὁ ἀνδραγαθήσας, ἐν Βουναίνης περιφανῶς, χαίροις, ὁ τάς Θήβας ἀπαύστως ἁγιάζων, Νικόλαε παμμμάκαρ τῇ θείᾳ Θήκῃ σου.
Δεῦτε ἐφημήσωμεν οἱ πιστοί, τόν ἐκ τῆς Ἐῴας ἐξαστράψαντα ἀθλητήν, φύλακα καί ρύστην ἐνοριτῶν ἁπάντων Νικόλαον τόν Νέον, Χριστοῦ τόν Μάρτυρα.
Ἄνθος τῆς νεότητος παριδών, καί ρέουσαν δόξαν, ἠκολούθησας τῷ Χριστῷ, ἀσκήσεως πόνοις, καί ἄθλοις μαρτυρίου, Νικόλαε ἐντεῦθεν λαμπρῶς δεδόξασαι.
Τῷ νοσοῦντι ἄρχοντι ἐποφθείς, ὑπέδειξας τούτῳ ποῦ τό σκῆνός σου τό σεπτόν, ὅ εὑρών παμμάκαρ, τήν θεραπείαν εὗρε, κηρύττων σου τήν χάριν, Μάρτυς Νικόλαε.
Δέδοται τῇ Ἄνδρῳ ὡς θησαυρός, πολύτιμος μάκαρ, ἡ ἁγία σου κεφαλή, ἥν περικυκλοῦντες, λαμβάνομεν ἐκ ταύτης, ἁγιασμόν καί ρῶσιν, Μάρτυς Νικόλαε.
Χαίροις τῶν Βουναίνων λύχνος λαμπρός, καί τῆς Βοιωτίας, λαμπαδοῦχος ὁ φαεινός, τῆς δε Ἐνορίας, Ὁσιομάρτυς κλέος καί πρός Χριστόν μεσίτης, θερμός Νικόλαε.
Εχων παρρησίαν πρός τόν Χριστόν, πρέσβευε ἀπαύστως, πάσης ρύεσθαι συμφορᾶς,τούς τήν ἄθλησίν σου, Νικόλαε τιμῶντας, καί ἀπεκδεχομένους, τήν θείαν χάριν σου.
Πᾶσαι τῶν Ἀγγέλων αἵ στρατιαί, Πρόδρομε Κυρίου, Ἀποστόλων ἡ δωδεκάς, οἱ Ἅγιοι Πάντες μετά τῆς Θεοτόκου, ποιήσατε πρεσβείαν εἰς τό σωθῆναι ἡμᾶς.
Τό τρισάγιον, και το Ἀπολυτίκιον Ἁγίου Νικολάου τοῦ Νέου.
Ἦχος α΄. Τῆς ἐρήμου.
Εξ Ἐῴας ἐκλάμψας, ἐν Βουνένοις ἠγώνισαι Νικόλαε Παμμάκαρ ἐναθλήσας στερρότατα. Διό καί δοξασθείς παρά Χριστοῦ, θαυμάτων ἀναβλύζεις δωρεάς τοῖς προστρέχουσι τῷ λειψάνῳ σου τῷ σεπτῷ, Ὁσιομάρτυς ἔνδοξε. Δόξα τῷ δεδωκότι σοι ἰσχύν, Δόξα τῷ Σέ στεφανώσαντι, Δόξα τῷ ἐνεργοῦντι διά σοῦ πᾶσιν ἰάματα.
Η ἐκτενής και ἡ ἀπόλυσις, μεθ’ ἥν ψάλλομεν τό ἑξῆς.
Ἦχος β΄ . Ὅτε ἐκ τοῦ ξύλου.
Πάντας τούς προσπίπτοντας πιστῶς, τῇ σῇ θαυμαστῇ προστασίᾳ, καί εὐφημοῦντάς σε, Ἅγιε Νικόλαε, Ὁσιομάρτυς Χριστοῦ, καί τό Θεῖον Σου Λείψανον κατασπαζομένους, σκέπε καί διάσωζε, ἐκ πάσης θλίψεως, λύων συμφορῶν τον χειμῶνα, καί πικρῶν λυτρούμενος πόνων, ταῖς πρός τόν Δεσπότην ἱκεσίαις σου.
Δέσποινα πρόσδεξαι, τάς δεήσεις τῶν δούλων σου, καί λύτρωσαι ἡμᾶς, ἀπό πάσης ἀνάγκης καί θλίψεως.
Τήν πᾶσαν ἐλπίδα μου εἰς σέ ἀνατίθημι, Μήτηρ τοῦ Θεοῦ, φύλαξόν με ὑπό τήν σκέπην σου.
Δίστιχον.
Νικητήν Νικόλαε παθῶν με δεῖξον
Γεράσιμον σπεύδοντα τῇ σῇ πρεσβείᾳ.
ΠΑΡΑΚΛΗΤΙΚΟΣ ΚΑΝΩΝ ΕΙΣ ΤΟΝ ΑΓΙΟΝ
ΟΣΙΟΜΑΡΤΥΡΑ ΝΙΚΟΛΑΟΝ ΤΟΝ ΝΕΟΝ
ΕΚ ΤΗΣ ΕΝ ΒΟΥΝΑΙΝΗ ΙΕΡΑΣ ΜΟΝΗΣ
Ὁ Ἱερεύς· Εὐλογητός ὁ Θεός…
Ὁ ἀναγνώστης· Ἀμήν.
Ψαλμός ρμβ΄ (142).
Κύριε, εἰσάκουσον τῆς προσευχῆς μου, ἐνώτισαι τήν δέησίν μου ἐν τῇ ἀληθείᾳ σου, εἰσάκουσόν μου ἐν τῇ δικαιοσύνῃ σου. Καί μή εἰσέλθῃς εἰς κρίσιν μετά τοῦ δούλου σου, ὅτι οὐ δικαιωθήσεται ἐνώπιόν σου πᾶς ζῶν. Ὅτι κατεδίωξεν ὁ ἐχθρός τήν ψυχήν μου· ἐταπείνωσεν εἰς γῆν τήν ζωήν μου. Ἐκάθισέ με ἐν σκοτεινοῖς ὡς νεκρούς αἰῶνος, και ἠκηδίασεν ἐπ’ ἐμέ τό πνεῦμά μου, ἐν ἐμοί ἐταράχθη ἡ καρδία μου. Ἐμνήσθην ἡμερῶν ἀρχαίων, ἐμελέτησα ἐν πᾶσι τοῖς ἔργοις σου, ἐν ποιήμασι τῶν χειρῶν σου ἐμελέτων. Διεπέτασα πρός σέ τάς χεῖράς μου· ἡ ψυχή μου ὡς γῆ ἄνυδρός σοι. Ταχύ εἰσάκουσόν μου, Κύριε, ἐξέλιπε τό πνεῦμά μου. Μή ἀποστρέψῃς τό πρόσωπόν σου ἀπ’ ἐμοῦ, και ὁμοιωθήσομαι τοῖς καταβαίνουσιν εἰς λάκκον. Ἀκουστόν ποίησόν μοι τό πρωΐ τό ἔλεός σου, ὅτι ἐπί σοί ἤλπισα. Γνώρισόν μοι, Κύριε, ὁδόν, ἐν ᾗ πορεύσομαι, ὅτι πρός σέ ἦρα τήν ψυχήν μου. Ἐξελοῦ με ἐκ τῶν ἐχθρῶν μου, Κύριε, πρός σέ κατέφυγον· δίδαξόν με τοῦ ποιεῖν τό θέλημά σου, ὅτι σύ εἶ ὁ Θεός μου. Τό πνεῦμά σου τό ἀγαθόν ὁδηγήσει με ἐν γῇ εὐθείᾳ· ἕνεκεν τοῦ ὀνόματός σου, Κύριε, ζήσεις με. Ἐν τῇ δικαιοσύνῃ σου ἐξάξεις ἐκ θλίψεως τήν ψυχήν μου, καί ἐν τῷ ἐλέει σου ἐξολοθρεύσεις τούς ἐχθρούς μου. Καί ἀπολεῖς πάντας τούς θλίβοντας τήν ψυχήν μου, ὅτι ἐγώ δοῦλός σού εἰμι.
Ἦχος δ΄ .
Θεός Κύριος, καί ἐπέφανεν ἡμῖν, εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος ἐν ὀνόματι Κυρίου.
Στίχ.Ἐξομολογεῖσθε τῷ Κυρίῳ, καί ἐπικαλεῖσθε τό ὄνομα τό ἅγιον αὐτοῦ.
Θεός Κύριος, καί ἐπέφανεν ἡμῖν…
Στίχ. Πάντα τά ἔθνη ἐκύκλωσάν με, καί τῷ ὀνόματι Κυρίου ἠμυνάμην αὐτούς.
Θεός Κύριος, καί ἐπέφανεν ἡμῖν…
Στίχ. Παρά Κυρίου ἐγένετο αὕτη, καί ἔστι θαυμαστή ἐν ὀφθαλμοῖς ἡμῶν.
Θεός Κύριος, καί ἐπέφανεν ἡμῖν.
Ἦχος δ΄ . Ὁ ὑψωθείς ἐν τῷ Σταυρῷ.
Ὁ Ὑψωθεὶς ἐν τῷ Σταυρῶ Τοῦ Ὁσιομάρτυρος τῷ θείῳ Τεμένει, οἱ συνεχόμενοι παθῶν ταῖς ὁδύναις, προσέλθωμεν κραυγάζοντες ἐκ βάθους ψυχῆς. Ἅγιε Νικόλαε, ἰατρὲ τῶν νοσούντων, σπεῦσον καὶ ἀπάλλαξον, τῆς παρούσης ἀνάγκης, τοὺς ἐκζητοῦντας πίστει ἀκλεινεῖ τὴν σὴν βοήθειαν Μάρτυς ἑκάστοτε.
Δόξα. Ὅμοιον.
Ὡς πολιοῦχον καὶ θερμὀτατον ρύστην καὶ ἀρωγὸν καὶ βοηθὸν ἐν ἀναγκαις, πλουτοῦντες Νικόλαε βοῶμεν σοι θερμῶς. Σκέπε ἡμᾶς πάντοτε, τῶν ἐν βίῳ κινδύνων, φύλαττε τοὺς δούλους σου, ἐν εἰρήνῃ τελεία καὶ τὰς αἰτήσεις πλήρου συμπαθῶς, τῶν εὐλαβῶς προσφοιτώντων τῇ σκέπη σου.
Καί νῦν. Θεοτοκίον.
Οὐ σιωπήσομεν ποτέ Θεοτόκε, τάς δυναστείας σου λαλεῖν οἱ ἀνάξιοι εἰμή γάρ σύ προΐστασο πρεσβεύουσα, τίς ἡμᾶς ἐρύσσατο, ἐκ τοσούτων κινδύνων; τίς δέ διεφύλαξεν, ἕως νῦν ἐλευθέρους οὐκ ἀποστῶμεν Δέσποινα ἐκ σοῦ, σούς γάρ δούλους σώζεις ἀεί, ἐκ παντοίων δεινῶν.
Ψαλμός Ν΄ (50).
Ελέησόν με ὁ Θεός κατά τό μέγα ἔλεός σου, καί κατά τό πλῆθος τῶν οἰκτιρμῶν σου, ἐξάλειψον τό ἀνόμημά μου. Ἐπί πλεῖον πλῦνόν με ἀπό τῆς ἀνομίας μου, καί ἀπό τῆς ἁμαρτίας μου καθάρισόν με. Ὅτι τήν ἀνομίαν μου ἐγώ γινώσκω, καί ἡ ἁμαρτία μου ἐνώπιόν μού ἐστι διά παντός. Σοί μόνῳ ἥμαρτον, καί τό πονηρόν ἐνώπιόν σου ἐποίησα· ὅπως ἄν δικαιωθῇς ἐν τοῖς λόγοις σου, καί νικήσῃς ἐν τῷ κρίνεσθαί σε. Ἰδού γάρ ἐν ἀνομίαις συνελήφθην, καί ἐν ἁμαρτίαις ἐκίσσησέ με ἡ μήτηρ μου. Ἰδού γάρ ἀλήθειαν ἠγάπησας· τά ἄδηλα καί τά κρύφια τῆς σοφίας σου ἐδήλωσάς μοι. Ῥαντιεῖς με ὑσσώπῳ, καί καθαρισθήσομαι· πλυνεῖς με, καί ὑπέρ χιόνα λευκανθήσομαι. Ἀκουτιεῖς μοι ἀγαλλίασιν και εὐφροσύνην, ἀγαλλιάσονται ὀστέα τεταπεινωμένα. Ἀπόστρεψον τό πρόσωπόν σου ἀπό τῶν ἁμαρτιῶν μου, καί πάσας τάς ἀνομίας μου ἐξάλειψον. Καρδίαν καθαράν κτίσον ἐν ἐμοί, ὁ Θεός, και πνεῦμα εὐθές ἐγκαίνισον ἐν τοῖς ἐγκάτοις μου. Μή ἀπορρίψῃς με ἀπό τοῦ προσώπου σου, καί τό Πνεῦμα σου τό ἅγιον μή ἀντανέλῃς ἀπ’ ἐμοῦ. Ἀπόδος μοι τήν ἀγαλλίασιν τοῦ σωτηρίου σου, καί πνεύματι ἡγεμονικῷ στήριξόν με.Διδάξω ἀνόμους τάς ὁδούς σου, καί ἀσεβεῖς ἐπί σέ ἐπιστρέψουσι. Ῥῦσαί με ἐξ αἱμάτων ὁ Θεός, ὁ Θεός τῆς σωτηρίας μου· ἀγαλλιάσεται ἡ γλῶσσά μου τήν δικαιοσύνην σου. Κύριε, τά χείλη μου ἀνοίξεις, καί τό στόμα μου ἀναγγελεῖ τήν αἴνεσίν σου. Ὅτι, εἰ ἠθέλησας θυσίαν, ἔδωκα ἄν· ὁλοκαυτώματα οὐκ εὐδοκήσεις. Θυσία τῷ Θεῷ πνεῦμα συντετριμμένον· καρδίαν συντετριμμένην καί τεταπεινωμένην, ὁ Θεός, οὐκ ἐξουδενώσει. Ἀγάθυνον, Κύριε, ἐν τῇ εὐδοκίᾳ σου τήν Σιών καί οἰκοδομηθήτω τά τείχη Ἱερουσαλήμ. Τότε εὐδοκήσεις θυσίαν δικαιοσύνης, ἀναφοράν καί ὁλοκαυτώματα. Τότε ἀνοίσουσιν ἐπί τό θυσιαστήριόν σου μόσχους.
Ὁ κανών οὗ ἡ ἀκροστιχίς.
«Ἰάσεις διδοίης Ὁσιομάρτυς Νικόλαε».
ᾨδὴ α΄. Ἦχος πλ. α΄. Ὑγρὰν διοδεύσας.
Ἰάσεις παρέχων παντοδαπάς, ψυχῶν καὶ σωμάτων, θεραπεύεις πάθη δεινά, Νικόλαε νέα Ὁσιομάρτυς, τοῖς προσιοῦσι θερμῶς τῇ πρεσβείᾳ σου.
Ἀθλήσας νομίμους ὑπὲρ Χρίστου, λαμπρῶς ἐδοξάσθης, τῶν θαυμάτων τῆς Δωρεᾷ καὶ πᾶσι παρέχει τὰς αἰτήσεις, τοῖς προστρέχουσι τῇ σκέπῃ σου Ἅγιε.
Σωμάτων ὁδύνας τὰς χαλεπάς, ἰᾶσαι ταχέως, Ὁσιομάρτυς θαυματουργέ, καὶ μέλη συσφίγγεις παρεθέντα, τῇ δεδομένῃ θεόθεν σοι χάριτι.
Θεοτόκιον.
Ἐκύησας Κόρη σωματικῶς, τὸν ἄσαρκον λόγον, ὑπὲρ λόγον δίχα τροπῆς, διὸ τῶν παθῶν τῆς ἀλογίας, τὴν μολυνθεῖσαν καρδίαν μου κάθαρον.
ᾨδὴ γ΄. Οὐρανίας ἁψῖδος.
Ἰαμάτων σε κρήνην, ὡς ἀληθῶς δέδειξε, κόσμῳ τῆς ζωῆς ὁ ταμίας, Ὁσιομάρτυς Νικόλαε· ὅθεν τὰ νάματα καὶ τὰ γλυκύτατα ρεῖθρα, πάσης παρακλήσεως, βλῦσον τοῖς πάσχουσι.
Σωτηρίας σε πύργον καὶ ἀσφαλῆ πρόβολον, οἱ δοῦλοι σου ἔχομεν ἅγιε, πάσης στενώσεως, καὶ δυσπραγίας καὶ βλάβης, ρυόμεθα Νικόλαε τῇ προστασίᾳ σου.
Δυσχέρειας ἁπάσης, καὶ χαλεπῶν θλίψεων, καὶ φθοροποιῶν ἀλγηδόνων, καὶ περιστάσεων, λύτρωσε: Ἅγιε, τοὺς ἀδιστάκτῳ καρδίᾳ σπεύδοντας Νικόλαε τῇ σκέπη σου.
Θεοτόκιον.
Ἰατρὸν καὶ Σωτήρα, τὸν τοῦ παντὸς τέξασα, Λόγον τὸν τὸ εἶναι τοῖς πᾶσιν, Ἁγνὴ παρέχοντα, ἴασαι δέομαι, τὴν ἀσθενοῦσαν ψυχήν μου, τῇ σοὶ ἀγαθότητι, μόνη Πανύμνητε.
Διάσωσον ἀπὸ κινδύνων καὶ πόνον καὶ νοσημάτων, τοὺς ἐν πίστει τῇ σοὶ προστρέχοντας χάριτι, καὶ σὲ τιμώντας Νικόλαε Ὁσιομάρτυς.
Ἐπιβλεψον ἐν εὐμενείᾳ…
Ἐπίβλεψον ἐν εὐμενείᾳ…
Αἴτησις καί τό Κάθισμα.
Ἦχος β΄ . Πρεσβεία θερμή.
Προστάτης θερμὸς καὶ μέγα καταφύγιον, ἐδόθης ἡμῖν, παρὰ Θεοῦ Νικόλαε διὸ ἡμᾶς ἀπάλλαξον πολυτρόπιον κινδύνων καὶ θλίψεων καὶ τὴν ὑγείαν χορηγεῖ ἀεί, τοῖς κάμνουσι πόνους τε καὶ πάθεσι
ᾨδὴ δ΄. Εἰσακήκοα Κύριε.
Δωρεὰν Ὁσιομάρτυς οἴκτειρον, τοὺς προσερχόμενους τῷ σεπτῷ λειψάνῳ σου καὶ παράσχον τὰ αἰτήματα, τὰ κατὰ ψυχὴν καὶ σῶμα Ἅγιε.
Ὁδυνῶν ἀπαλύτρωσαι, τοὺς συνεχόμενους νόσοις καὶ πάθεσι καὶ δαιμόνων τὴν ἐπήρειαν, ἐξ ἡμῶν ἀπέλασον Νικόλαε.
Ἰατρεῖον ἀδάπανον, πάσης ἀσθενείας πάσης κακώσεως, ἡ σορὸς ἡ τῶν λειψάνων σου, ὤφθη θείῳ Πνεύματι Νικόλαε.
Θεοτόκιον.
Ἡ τὸν Ἥλιον λάμψασα, τῆς δικαιοσύνης ἡμῖν ἐν σώματι, λάμπρυνόν μου τὴν διάνοιαν, τὴν ἐσκοτισμένην Μητροπάρθενε.
ᾨδὴ ε΄. Φώτισον ἡμᾶς.
Σκέπασον ἡμᾶς, ἐπηρείας τοῦ ἀλάστορος καὶ κατάβαλε αὐτοῦ τὰς μηχανάς, ἃς τεκταίνει καθ’ ἡμῶν Ὁσιομάρτυς Νικόλαε.
Νᾶμα μυστικόν, εὐφροσύνης καὶ χρηστότητος, ἡ σοὶ σορὸς ἀναβλύζει νοερῶς, κατεφραίνει τὰς ψυχὰς ἡμῶν Νικόλαε.
Ἔμπλησον χαρᾶς, Νικόλαε τοὺς δούλους σου, τοὺς προσιόντας τῇ εἰκόνι σου ταῖς πρὸς τὸν κτίστιν θερμαῖς σου δεήσεσι.
Θεοτόκιον.
Ὅλην μου πρὸς σέ, ἀνατείνω τὴν διάνοιαν, ἵνα τύχω τῆς σῆς χάριτος Ἀγνὴ· ἀλλ’ ὦ Δέσποινα βοήθει μοι καὶ σῶσον με.
ᾨδὴ στ΄. Τὴν δέησιν.
Μεγάλως παρὰ Χριστοῦ ἐδοξάσθης, καὶ ἰάματα πηγάζεις ποίκιλλα καὶ θεραπεύεις δεινὰς ἀσθενείας, καὶ ἀπελαύνεις ἀκάθαρτα πνεύματα καὶ νῦν παράσχου ἀθλητὰ καὶ ἡμῖν τὴν σωτήριον Χάριν σου.
Ἀλάλοις ὡς τὴν φωνὴν ἐχαρίσω καὶ ἠνώρθωσας πολλοὺς παραλύτους καὶ τοῖς χωλοῖς εὐδρομίαν παρέσχες, οὕτω καὶ νῦν Ὁσιομάρτυς Νικόλαε, παράσχου ἅπασιν ἡμῖν, ἐπελθόντων δεινῶν τὴν ἐκλύτρωσιν.
Ρυσθῆναι πειρατηρίων παντοίων καὶ στενώσεων ἡμᾶς ἐπώδυνων καὶ ἐν εἰρήνῃ διάγειν τὸν βίον, τὸν ποιητὴν τῶν ἁπάντων ἱκέτευε, Νικόλαε θαυματουργέ, Ὁσιομάρτυς Χριστοῦ ἀξιάγαστε.
Θεοτόκιον.
Τὸν πάντων κυοφορήσασα κτίστην, ἐξ ἁγνῶν σου ὑπὲρ φύσιν αἱμάτων, ἐκ τῆς φθορᾶς ἀνακτώμενον Κόσμον, φθοροποιῶν λογισμῶν μὲ ἀπάλλαξον καὶ ρύθμισόν μου τὴν ζωήν, Θεοτόκε ἁγνὴ θείῳ ἔρωτι.
Διάσωσον ἀπὸ κινδύνων καὶ πόνων καὶ νοσημάτων τοὺς ἐν πίστει τῇ σοὶ προστρέχοντας χάριτι, καὶ σὲ τιμώντας Νικόλαε Ὁσιομάρτυς.
Ἄχραντε ἡ διὰ λόγου τόν Λόγον …
Αἴτησις καὶ τὸ Κοντάκιον
Ἦχος β΄. Τοῖς τῶν αἱμάτων σου.
Ὡς ἀντιλήπτορα μέγαν Νικόλαε, τῶν ὀρθοδόξων ἡ πόλις γεραίρει σε, καὶ καυχωμένη τοῖς θείοις σου θαύμασι, τὴν σοὶν ὀξεῖαν κηρύττει ἀντίληψιν αὐτῆς γὰρ ὑπάρχει τὸ στήριγμα.
Προκείμενον.
Δικαίος ὡς φοίνιξ ἀνθήσει καί ὡσεί κέρδος ἡ ἐν τῷ Λιβάνῳ πληθυνθήσεται.
Στίχ. Θαυμαστός ὁ Θεός ἐν τοῖς Ἁγίοις αὐτοῦ.
Εὐαγγέλιον ἐκ τοῦ κατά Ματθαῖον.
Εἶπεν ὁ Κύριος τοῖς ἑαυτοῦ Μαθηταῖς· Ἰδοὺ ἐγὼ ἀποστέλλω ὑμᾶς ὡς πρόβατα ἐν μέσῳ λύκων· γίνεσθε οὖν φρόνιμοι ὡς οἱ ὄφεις καὶ ἀκέραιοι ὡς αἱ περιστεραί. προσέχετε δὲ ἀπὸ τῶν ἀνθρώπων· παραδώσουσι γὰρ ὑμᾶς εἰς συνέδρια, καὶ ἐν ταῖς συναγωγαῖς αὐτῶν μαστιγώσουσιν ὑμᾶς· καὶ ἐπὶ ἡγεμόνας δὲ καὶ βασιλεῖς ἀχθήσεσθε ἕνεκεν ἐμοῦ εἰς μαρτύριον αὐτοῖς καὶ τοῖς ἔθνεσιν. ὅταν δὲ παραδῶσωσιν ὑμᾶς, μὴ μεριμνήσητε πῶς ἢ τί λαλήσητε· δοθήσεται γὰρ ὑμῖν ἐν ἐκείνῃ τῇ ὥρᾳ τί λαλήσητε· οὐ γὰρ ὑμεῖς ἐστε οἱ λαλοῦντες ἀλλὰ τὸ Πνεῦμα τοῦ πατρὸς ὑμῶν τὸ λαλοῦν ἐν ὑμῖν. παραδώσει δὲ ἀδελφὸς ἀδελφὸν εἰς θάνατον καὶ πατὴρ τέκνον, καὶ ἐπαναστήσονται τέκνα ἐπὶ γονεῖς καὶ θανατώσουσιν αὐτούς· καὶ ἔσεσθε μισούμενοι ὑπὸ πάντων διὰ τὸ ὄνομά μου· ὁ δὲ ὑπομείνας εἰς τέλος οὗτος σωθήσεται.
Δόξα. Ταῖς τοῦ Ἀθλοφόρου…
Καί νῦν. Ταῖς τῆς Θεοτόκου…
Προσόμοιον.
Ἦχος πλ. β΄ . Ὅλην ἀποθέμενοι.
Στίχ. Ἐλέησόν με ὁ Θεός…
Ἀθλήσας στερρώτατα, ἐν ταῖς ἐσχάταις ἡμέραις καὶ Χριστὸν ἐδόξασας, καὶ ἐχθρὸν κατήσχυνας τῇ ἀθλήσει σου. Ἀθλητὰ ἐνδοξεόθεν ἐδοξάσθης, ἰαμάτων τοῖς χαρίσμασι, καὶ νέμεις ἅπασι, ρῶσιν καὶ ὑγείαν καὶ ἔλεος, τοῖς πίστει καταφεύγουσι, τῇ σεπτῇ σου Νικόλαε. Καὶ νῦν ἐκδυσώπει, πταισμάτων ἡμῖν δοῦναι ἱλασμόν, καὶ δυσχερῶν ἀπολύτρωσιν, Χριστὸν τὸν φιλάνθρωπον.
Ὁ Ἱερεύς. Σῶσον ὁ Θεός τόν λαόν σου…
ᾨδή ζ΄. Οἱ ἐκ τῆς Ἰουδαίας.
Ὑπαχθέντα με Ὁσιομάρτυς, τοῦ ἐχθροῦ τῇ καίᾳ νοὶ ἀγνώμονι, ἐκλύτρωσαι ταχέως, τῇ σοὶ ἐπιστασία, ὁ πολλοὺς λυτρωσάμενος, ἐκ τυραννίδος πίκρας, πνευμάτων ἀκαθάρτων.
Σωμάτων ἀρρωστείας, καὶ ψυχῶν καχεξίας ἡμᾶς ἁπάλλαξον καὶ δίδου εὐρωστίαν, ἡμῖν καὶ εὐεξίαν, καὶ πταισμάτων συγχώρησιν, ταῖς ἱκεσίαις ταῖς σαῖς, Νικόλαε τρισμάκαρ.
Γεωργία ἀΰλῳ τῆς σεπτῆς πρεσβείας ὁσιομάρτυς Νικόλαε, γεώργει εὐπραγίαν καὶ πᾶσαν χορηγίαν, ἀγαθῶν ἡμῖν πράξεων, καὶ σωτηρίαν ψυχῆς, καὶ θείαν εὐφροσύνην.
Θεοτόκιον.
Ἐσαρκώθη ἀτρέπτως, ἐξ ἁγνῶν σου αἱμάτων καὶ ὤφθη ἄνθρωπος, ὁ Πλάστης τῶν ἀνθρώπων, τὸν ἄνθρωπον καινίζων, τῆς κατάρας δι’ ἔλεος, ὃν ἐκδυσώπει Ἁγνή, σῶσαι τοὺς σὲ ὑμνοῦντας.
ᾨδὴ η΄. Τὸν Βασιλέα.
Ρῶσιν παρασχου, τοῖς χαλεπῶς ἀσθενούσι καὶ ἀνόρθωσιν τοῖς παραλελυμένοις, ὡς λαβὼν τὴν χάριν, παρὰ Κυρίου ὁσιομάρτυρος.
Ἀρρωστημάτων, σὲ ἰατῆρα ποικίλων, ὡς πλουτήσαντες Νικόλαε θεόθεν, ἐν πάσῃ ἀνάγκῃ τῇ σοὶ σπεύδομεν σκέπη.
Σύντριψον Ὁσιομάρτυς, τὸν καθ’ ἡμῶν οἷα πῆρα, ὠρυόμενον ἐχθρὸν τὸν παλαμναῖον, καὶ τῆς τούτου βλάβης, ἡμᾶς ἀτρώτους τήρει.
Θεοτόκιον.
Ἴασαι κόρη, τὴν ἀσθενοῦσαν ψυχήν μου, καὶ κατάνυξιν ἐν τῇ καρδίᾳ δίδου, ὡς ἂν ἁπαλύνω, τὸν ρύπον τῆς κακίας.
ᾨδὴ θ΄. Κυρίως Θεοτόκον.
Νικόλαε τρισμάκαρ, Οὐρανοπολίτα, ὑπὲρ ἡμῶν τῶν σῶν δούλων ἱκέτευε, ὅπως ρυσθῶμεν κινδύνων καὶ περιστάσεων.
Ὁ πᾶσι τὰς αἰτήσεις, νέμων τοῖς φοιτῶσι, τῷ σῷ Τεμένει Νικόλαε Ἅγιε δίδου ἡμῖν ἐν ἀνάγκαις τὴν σὴν βοήθειαν.
Ὑπὲρ τῶν σὲ τιμώντων, πάντοτε δυσώπει, τὴν Παναγίαν Τριάδα Νικόλαε, ὡς ἂν ζωῆς αἰωνίου ἀξιωθείημεν.
Θεοτόκιον.
Ὑψίστου Λόγου Μῆτερ, Ἄχραντε Παρθένε, ἁμαρτιῶν καταιγίδος μὲ λύτρωσαι, καὶ πρὸς ζωῆς ἐνάρετου ὅρμον με ἴθυνον.
Καί εὐθύς τό
Ἄξιον ἔστιν ὡς ἀληθῶς μακαρίζειν σέ τήν Θεοτόκον, τήν ἀειμακάριστον καί παναμώμητον καί μητέρα τοῦ Θεοῦ ἠμῶν. Τήν τιμιωτέραν τῶν Χερουβείμ καί ἐνδοξοτέραν ἀσυγκρίτως τῶν Σεραφείμ, τήν ἀδιαφθόρως Θεόν Λόγον τεκοῦσαν τήν ὄντως Θεοτόκον σέ μεγαλύνομεν.
Χαίροις τῶν Ὁσίων Μαρτύρων ὁ κοινωνός, καὶ λαμπρὰ προσθήκη, καὶ ἰσότιμος ἀληθῶς· Χαίροις Ὁσιομάρτυς, Νικόλαε θεοφρον τῆς Ἐκκλησίας ἄστρον νέον καὶ ἔκλαμπρον.
Πίστει διαπρεπῶν τῇ πρὸς Χριστὸν ἠθλήσας νομίμως. Ἐν φρονήματι ἀκλινεῖ, καὶ ἐμεγαλύνθη ἀπείροις θαυμασίοις, γενναῖε Νεομάρτυς ἀξιοθαύμαστε Νικόλαε.
Ἄκακος καὶ μέτριος καὶ ἁπλοῦς, Πέλων Ἀθλοφόρε, καὶ ἀκέραιος τῇ ψυχῇ, ἠσχύνας ἀνόμων, τὸ φρύαγμα εἰς τέλος, τῇ πίστει τοῦ Κυρίου Ἀγωνισάμενος.
Ὤφθη ἰατρεῖον Πνευματικὸν καὶ ψυχῶν σωτηρίαν καὶ κινδύνων· ἀπαλλαγήν, ἀθλοφόρε Νικόλαε.
Χαίροις θλιβομένων ἀναψυχὴ καὶ κακουχουμένιον, ἡ ταχεία ἀπαλλαγὴ χαίροις Νεομάρτυς Νικόλαε τρισμάκαρ, ἡμῶν πρὸς τὸν Σωτῆρα Πρέσβυς Θερμότατος.
Δεῦτε εὐφημήσωμεν οἱ πιστοί, τὸν ἐκ τῆς ἑώας, ἑξαστράψαντα ἀθλητήν, φύλακα καὶ ρύστην, χριστιανῶν ἁπάντων Νικόλαον τὸν Νέον, Χριστοῦ τὸν Μάρτυρα.
Χαίροις Θετταλίας πάσης φρουρός, χαίροις τῆς Ἑλλάδος Πολιοῦχος καὶ ἀρωγός, χαίροις ὁ Βουναίνην, τὸν τόπον ἁγιάσας, τοῖς ρείθροις σῶν αἱμάτων, μακάριε Νικόλαε.
Πᾶσαι τῶν Ἀγγέλων αἵ στρατιαί, Πρόδρομε Κυρίου, Ἀποστόλων ἡ δωδεκάς, οἱ Ἅγιοι Πάντες μετά τῆς Θεοτόκου, ποιήσατε πρεσβείαν εἰς τό σωθῆναι ἡμᾶς.
Τό τρισάγιον, και το Ἀπολυτίκιον Ἁγίου Νικολάου τοῦ Νέου.
Ἦχος α΄. Ταχὺ προκαταλαβὲ.
Ὡς ἄστρον λαμπρότατον, ἑξανατειλὰς σοφέ, ἐτέθη εἰς κίνησιν πέριξ ἡλίου Χριστοῦ Νικόλαε ἔνδοξε καὶ ὅθεν ἐκ τῆς ἑώας, ἐν Βουναίνῃ οἰκήσας, ἤλειφας διπλοῦν στέφος ὁσίαθλε Πάτερ καὶ νῦν ταῖς σαῖς Πρεσβείαις σῶζε τοὺς δούλους σου.
Πλ. α´. Τὸν Συνάναρχον Λόγον.
Τὸν Πανεύφημον μάρτυν Χριστοῦ Νικόλαον, τῶν Βουναίνης τὸ Κλέος καὶ Πολιοῦχον στερρόν, ἅρμασιν ἐγκωμίων ἀνεφημήσωμεν, ὅτι ἐνήθλησε λαμπρῶς καὶ κατήνεγκεν ἐχθρόν, τοῦ Πνεύματος τῇ δυνάμει, καὶ νῦν ἀπαύστως πρεσβεύει ὅπερ τῶν ψυχῶν ἡμῶν.
Κοντάκιον. Ἡ Παρθένος σήμερον.
Ἐν ἑώα πρότερον τιμητικῶς διαπρέψας, ἐν Βουναίνῃ ὕστερον, ἀσκητικῶς ἠγωνίσθης, ἥρας δέ, καὶ θείαν νίκην κατὰ Ἀβάρων, ἄσυλον διαφυλάξας ὁμολογίαν, ὦ Νικόλαε τρισμάκαρ, διὰ Πρεσβείας ταῖς σαῖς σωζώμεθα.
Η ἐκτενής και ἡ ἀπόλυσις, μεθ’ ἥν ψάλλομεν τό ἑξῆς.
Ἦχος β΄. Ὅτε ἐκ τοῦ ξύλου.
Πάντων Βοηθὸς καὶ ἀρωγός, Πέλων Νεομάρτυς Κυρίου, ἀξιοθαύμαστε. Νέμεις τὰ ἰάματα τοῖς προσιοῦσι θερμῶς, τῷ ἁγίῳ Τεμένει σοί, καὶ τοῖς ἐν ἀνάγκαις, βοηθεῖς ἑκάστοτε, ὡς συμπαθέστατος· Ὅθεν δυσχέρειας ἁπάσης, ἡμᾶς ἀσινεῖς διατηρεῖ Ἀθλητὰ Νικόλαε Δεόμεθα.
Δέσποινα πρόσδεξαι…
Τήν πᾶσαν ἐλπίδα μου…
Δίστιχον.
Νικόλαε Νέε, δεήσεις προσδέχου
Νεκταρίου σπεύδοντα τῇ ἀρωγῇ σου.
– ΡDF με την: Ακολουθία του αγίου ενδόξου οσιομάρτυρος Νικολάου του νέου του εξ Ανατολής / Τυπωθείσα διά δαπάνης και εξόδου του ιερού Μοναστηρίου του οσίου και θεοφόρου Π[ατ]ρ[ό]ς ημών Ναούμ του Θαυματουργού. Διορθωθείσα δε ως εφικτόν παρά του αιδεσιμωτάτου και λογιωτάτου εν ιερομονάχοις Κυρίου Κυ[sic] Γρηγορίου Μοσχοπολίτου, Εν Μοσχοπόλει: Παρά Γρηγορίω Ιερομονάχω τω εκ Μοσχοπόλεως, 1736. (Πηγή ηλ. Κειμένου και ΡDF: «Ανέμη βιβλιοθήκη»).
– ΡDF με την: Ακολουθία του αγίου ενδόξου οσιομάρτυρος Νικολάου του Νέου, του εξ Ανατολής και εν τοις Βουνένοις ασκήσαντος και αθλήσαντος / παρά Ακακίου ιερομονάχου του Διακρούσση πρώτον μεν συντεθείσα ή μάλλον ειπείν ερανισθείσα, δεύτερον δε ύφει ετέρω συντεθείσα και διορθωθείσα παρά του ταπεινού εν ιερομονάχοις Ιωσήφ και αρχιμανδρίτου της Μεγάλης Εκκλησίας του εκ Φουρνά των Αγράφων (Παρά Δημητρίω Θεοδοσίου τω εξ Ιωαννίνων, Ενετίησι 1791). (Πηγή ηλ. Κειμένου και ΡDF: «Ανέμη βιβλιοθήκη»).
– ΡDF με την: Ακολουθία και βίος του αγίου ενδόξου οσιομάρτυρος Νικολάου του νέου του εξ Ανατολής και εν τοις Βουνένοις ασκήσαντος και αθλήσαντος / Το πρώτον μεν συντεθείσα, ή μάλλον ερανισθείσα παρά Ακακίου Ιερομονάχου, δεύτερον δε ύφει ετέρω συντεθείσα, και διορθωθείσα παρά του ταταπεινού εν Ιερομονάχοις Ιωσήφ, και Αρχιμανδρίτου της Μεγάλης Εκκλη εκ Φουρνάς των Αγράφων (Εν Πάτραις :Βιβλιοπωλείον «Ο Κάδμος» Β. Π. Σεκοπούλου, 1875). (Πηγή ηλ. Κειμένου και ΡDF: «Ανέμη βιβλιοθήκη»).
– ΡDF με την: Ακολουθία, Βίος, Παρακλητικός Κανών, Χαιρετισμοί, εγκώμια και θαύματα του Αγίου ενδόξου και ιαματικού Οσιομάρτυρος Νικολάου του Νέου, μερίμνη του Αρχιμανδρίτου Δωροθέου Θεμελή, Καθηγουμένου της Ιεράς Πατριαρχικής και Σταυροπηγιακής Μονής Αγίου Νικολάου Άνδρου, Αθήνα 2006.
